Voor TESLA ben ik vaak op reis, vanochtend naar Hamar, Noorwegen. De vroege vlucht (7.04) Amsterdam-Oslo, en dan op stud winterbanden met de auto, richting het noorden. Koud, maar geelgoud ochtendlicht maakt erg veel goed.

De snelweg volgt de oever van het langste meer van Noorwegen, Mjøsa, omhoog. En net voordat we Hamar binnenrijden opent aan de linkerkant de begroeide rivierkant zich. Een uitgestrekt panorama over het meer, met daar midden in de Olympische schaatshal, Vikingskipet (Vikingschip).

Een prachtig samenwerkingsproject van Noorse architecten Biong en Niels Torp. Bij de opening in 1992  was dit ’s werelds grootste indoor sporthal. Al heel vaak zag ik de imposante hal op tv bij schaatsevenementen. En dan vooral de binnenkant, met af en toe een shot vanaf de parkeerplaats, waar Sven Kramer dan aan komt fietsen. Toen vroeg ik me af waarom je dat zou doen; een Vikingschip ondersteboven, en daaronder schaatsen. Het is uiteraard een historisch icoon uit de omgeving, maar toch.

Nu ik oog in oog sta met deze kolos zie ik het gebouw voor het eerst vanaf de overkant van het meer, en dat is compleet anders. Het is windstil en de lucht is kraakhelder. Met deze prachtige omgeving erbij, valt opeens alles op z’n plek.

Dit meer, waarin bij dit rustige weer ook de reflectie van de hal zichtbaar is, maakt van het gebouw weer een schip. Als een gigantisch Vikingschip weerspiegelt de hal in het water. En dat is, volgens mij, meteen de meerwaarde van context in architectuur. Zoals het landschap voor een gebouw de context vormt, zo heeft ook een interieur met zowel het gebouw als ook met het landschap een relatie. En daar is hier optimaal gebruik van gemaakt. Benieuwd wat we in dit licht met de nieuwste TESLA locatie kunnen doen.